PAGPAPATULOY… KANDILA O LAMPARA 5th

PAGPAPATULOY… (Ang Pagbubukas) 5^th

Malapit ng magtapos ang klase sa semester na ito.. hay bakasyon na naman! Yan ang una kong nabanggit pagkagising. Magtatapos na ang March at huling klase na naming kay Sir Aguila este Lance pala “buti wala sya dito at ayaw nagpapatawag ng Sir kung wala sa school”.  Bumangon ako para mag-breakfast, itlog at peanut butter at bread ang nakita ko sa mesa kaya pinaghalo ko na ang tatlo. Sabin g kapatid ko, “anong kinakain mo nakakadiri, may itlog at peanut butter?” sabay alis at lumabas ng bahay. Bago paman makalabas ng bahay ang kapatid ko ay nasigaw kong “kare-kare ang lasa at masarap naman”. Pagkasigaw ay nabulunan ako kaya uminom ako ng lemonade.

Habang umiinom naalala ko ang sabi ni Lance, “mag-hihintay ako”. Mabilis akong tumayo at lumabas ng bahay, sa garahe ako napunta at tumakbo ng tumakbo ng paulit ulit. Kung sa panlasa na pinaghalong itlog at peanut butter eh nakayanan ko baka pati makipagrelasyon sa lalake eh ma……. “ayoko ituloy ang iniisip ko”. Nakakadiri… at unimon na lang ako ng lemonade dahil nawalan ako ng gana kumain. Habang tinitignan ko ang itlog at peanut butter parang nagaya na ako sa kapatid ko.

Naligo at nagbihis na ako upang pumunta ng klase sa PE kay Lance. Nakatanggap ako ng text sa kanya habang nasa kotse ako. “Silver, huling araw ko nap ala ito sa school. Nag-resign na ako, bukod sa mga co-teachers ko eh ikaw palang sa mga estudyante ko nakaka-alam”.. “Wow, special pala ako” yan ang inireply ko sa kanya para di masyadong mabigat dalhin. “DI ka lang special, mahal kita alam mo yan”. Ang inaakala kong makakapag-pagaan ng sitwasyon sa aking naman lahat bumagsak. Namula ako at biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Naaalala ko na naman ang mga katagang “maghihintay ako”. Parang isang horror movie na hinihintay mag-18^th birthday at magiging aswang din. Hindi na ako nagreply ng kung ano ano pa.. “See you sa klase Lance”.

Dahil maaga ang dating ko ng school, dumirestso ako sa cafeteria para mag-iced tea. Nadatnan ko si Lhen doon at nagbe-breakfast. “Silver, ditto ka na sa table ko.. share tayo dali”, anyaya sa akin ni Lhen. Pagka-upo naisip ko na magtatanong na naman sya sa lovelife ko. “Wala pa..”, sambit ko sa kanya kahit na walang tinatanong sa akin. “Alam ko” sabayanang pagsagot nya. “Di ka naman nagpupunta ng mag-isa sa cafeteria diba?” dagdag ni Lhen. “Alam ko din naman na bukod sa hawak mong iced-tea eh meron ka pang dahilan pag nagpupunta ka ditto”, patuloy na salaysay nya. Bigla akong nalungkot dahil tama sya, “Oo Lhen, nagpupunta ako dito kasi nung highschool dito kami nagkikita ni Irene, kahit papaano parang gumiginhawa pakiramdam ko”, sambit ko sa knaya. “Hay, naku di makakatulong yan at lalo mo lang pinapatagal agony mo” suhestyon ni Lhen. Biglang tumayo si Lhen at niyakap ako, “ganyan talaga pag nagmamahal…”. Di man tinapos ni Lhen ramdam ko ang bawat kahulugan nito. “Silver, may bf na pala ako, akalain ko bang magkakaroon ng lalake sa buhay ko bukod sa inyo ng tatay ko hahahahahah”. “Kaya treat ko, bibilhan kita ng cake nang malagyan ng tamis buhay mo hindi puro bitterness”, sabi ni Lhen. “Hoy di ako bitter noh?, grabe ka makapagbintang?”, pagtatanggol ko sa sarili.

Habang patuloy ang kwentuhan naming ni Lhen, di kalayuan nakita ko si Lance at bakas ang lungkot sa mukha nya. Alam kong papunta sya ng cafeteria pero din a tumuloy. Maya maya pa ay nag-ring na ang bell at oras na ng PE class, “Lhen, una na ako ha?, congrats uli at alam kong deserve mo yan” pagpapaalam k okay Lhen. Habang papunta ng classroom naisip ko na wala naman naikukwento si Lhen na may nanliligaw sa kanya. Selos lang ba ito o sadyang natahi ko lang ang pangyayari. Alam ni Lhen na wala na kami ni Irene at hanggang ngayon ay single parin ako at bigla naman itong bumili ng cake na tila pinagcecelebrate pa pagiging single ko. “Ay mali”, ako na nga nilibre at ang celebration ay para sa bf nya hindi ako, pilit kong sinuksok sa isip ko dahil mali naman ang napagtanto ko.

Sa loob ng classroom nagtagpo mga mata naming ni Lance pero matamlay ito. “Nagseselos kaya sya sa nakita nya kanina?”, tanong ko sa sarili ko. Habang tinatawag kami isa-isa upang malaman ang grades tila parang naluluha ang mata ni Lance. Di ko naman sya matext at bawal ang cellphone sa class pero bahala na eh sya naman ang itetext ko. “Lance, may dinaramdam ka ba? Ok ka lang ba? Ganon talaga pag last day na, ganyan naramdaman ko sa highschool nung last day na namin. Dito lang ako pag gusto mo kng kausap”. Nasend naman ang text ng biglang “Mr. Guttierez, come over and give me you cellphone. No texting inside the room, is that hard to bear in your mind?” galit na sabi ni Lance. Tumayo ako at iniabot ko ang cellphone. “Andito ka na rin, here is your grade”, sambit ni Lance. “Thank you Sir”, sagot ko kay Lance. Tumalikod ako at pumunta sa upuan ng mapansin ko na parang sya naman itong nababahala sa naging reaction ko.

Matapos ang klase ay dali-dali na akong lumabas ng room at di na nagpunta ng cafeteria. Habang palakad ako palabas ng school, tumawag si Lance. Pagkasagot ko ng phone, “Silver, Im so sorry, ako pala ang tinext mo kanina at concern ka lang kung may dinaramdam ako at ganon pa naging reaction ko”. “Ok lang yun Sir, bawal naman talaga ang ginawa ko, sige po”. “Andali lang, pwede ba tayo magkita at mag-usap ngayon?” sagot ni Lance at ayaw ipababa ang phone. “Sir, nasa may labasan na po ako ng school” sagot ko kay Lance. “Hintayin mo ako pupuntahan kita in just 2 minutes” at biglang binaba ni Lance ang phone. Naghintay ako sa may labasan ng school at isang saglit lang ay may bumusina sa harapan ko. Kotse ni Lance “Silver, tara?!”.

Lumapit ako at sumakay sa kotse ni Lance. “Kain tayo ng lunch habang nag-uusap?” anyaya ni Lance. “Busog pa po ako Sir kasi kumain kami ni Lhen ng cake kanina” sagot ko sa paanyaya nya. “Si Lhen?, yung kasama mo kanina?”. “Bat Sir na naman ang tawag mo sa akin” dagdag nya sa tanong nya. “Opo Sir si Lhen dahil meron na syang bf kaya nagcelebrate”, sagot ko sa tanong nya. “Hindi si Irene yon?” tanong uli ni Lance. “Hindi po Sir, sa ibang school nag-aaral si Irene at kaibigan ko si Lhen mula highschool pa”, patuloy kong pagsagot kay Lance. “Sir, ano po bang sasabihin nyo?” ako naman ang nagtanong. “Pasensya na, ayaw mo ba talagang maglunch?” tanong nya sa akin. “Hindi po Sir, naghintay lang po ako kasi sabi nyo kung pwede pong mag-usap?” muling paghudyok ko para malaman ang sasabihin ni Lance.

Nagpark malapit sa resto na may coffee shop si Lance at doon kami nag-usap. “Silver, aaminin ko na nagselos ako at akala ko si Lhen ay si Irene. Alam kong mali at di dapat ako nagselos dahil wala naman tayong relasyon. Pasensya na talaga”, salaysay ni Lance. “Ok lang po Sir, pwede na po ba tayong umuwi?” suhesyon ko sa kanya. “Wait lang Silver, naka-order na kasi ako, sandwhich at iced tea?, ok lang ban a magtagal ng konte”? nababahalang sagot ni Lance. Tumango lang ako at nagpatuloy ang pag-uusap naming ni Lance:

“Nagpasya akong magresign para di makaapekto ang trabaho ko bilang guro at magfocus sa resto na ito. Ito yung resto na sinasabi ni Papa”. “Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito kaya kahit di ako sigurado sa magiging reaction mo at mararamdaman eh sumugal na ako kahit na mahal ko ang pagtuturo”. Gusto kita makasama sa buhay ko Silver sana mapagbigyan mo ako”.

“Sir, pasensya na po.. baka hindi po ako ang hinahanap nyo at nais nyong makasama”. Sagot ko sa kay Lance. “Baka naguguluhan lang po kayo kasi” dagdag ko sa kanya. Hinawakan ang kamay ko ni Lance at tinignan ako sa mukha patungong mga mata. “Sabihin mo na di mo nararamdaman nararamdaman ko?”. Nagkatagpo ang aming mga mata at kinakabahan ako “Hindi po Sir”, habang sumasagot ako ay biglang tumulo ang luha ko at di ko alam kung bakit basta ang alam ko ang bigat ng bawat sandal. “Pasensya na Silver, nagkamali ako.. Akala ko kasi….” sambit ni Lance. Habang nakatingin sya sa akin tinanggal ko ang pagkakawak nya sa aking kamay at bumuhos na rin ang luha ni Lance. “Lance… ok ka lang ba?”, muli kong tanong sa kanya. “Ok lang..” gumagaralgal na sagot sa akin. “Mag-usap na lang tayo sa susunod pag di na mabigat, daming nagyari ngayong umaga”, suhestyon ko kay Lance.

Patayo na ako ng upuan ng biglang dumating ang Mama ni Lance sa resto coffee shop. “Just right one time Silver, maglunch na tayo nila Lance” pagbati ng Mama nya. “Pauwi na po ako”, sagot ko sa panyaya ng kanyang Mama. “Maglunch na tayo Silver?, don’t worry ihahatid kita sa bahay” dagdag ni Lance.

Pagkatapos kumain ay nagpaalam na si Lance na ihahatid na ako. “Ma, una na po ako at thank you pos a lunch” paalam ko sa kanyang Mama. “You take case ha?, Lance drive safely” panghuling bati ng kanyang Mama.

Habang nasa kotse, “Silver, alam kong hindi ito tanggap ng mga tao pero kung ano man ang magkakaroon tayo alam kong tanggap ng parents ko.. Boto nga sila sayo diba?”, unang sambit ni Lance habang nagdadrive. “Ano ibig mong sabihin Lance?” tanong ko sa kanya. “Kung magiging tayo, mga magulang ko lang ang makakaalam nito at sa part mo mananatiling magkaibigan tayo sa kanila” paliwanag ni Lance. Bago pa makarating sa kanto ng subdivision naming huminto sa pagdadrive si Lance “Sa huling pagkakataon tatanungin kita, kung hindi mo ako matatanggap eh lalayo na lang ako at irerespeto ang desisyon mo” muling tanong nya. “Akala ko ba magkaibigan tayo at malinaw na sa atin Lance?” tanong ko pabalik sa kanya. Hinawakan nya ang aking mga kamay at nagsabing “kaya mo ba akong mawala” sabay patak ng luha nya. “Ihatid mo na lang ako Lance…” sagot ko sa tanong nya. “Tinatanong kita kaya mo ba… talaga… dito na lang?...” sagot habang umiiyak at nakatingin sa akin. Napasandal ako sa upuan ng kotse at naluha sabay pumikit ang mga mata ko. Umiling lang ako at mahinang sumagot ng “hin…di…” kay Lance. Yumakap ng mahigpit si Lance at umiyak. “Mahal kita Silver” bulong nya sa aking dibdib habang nakayakap. Niyakap ko din sya at sinabing “mag-usap tayo muli sa ibang araw gaya ng sabi ko kanina”.

Pagkauwi ng bahay, “alam kong kaibigan lang ang turing ko kay Lance”. “Ganito ba talaga si Lance?” muling tanong ko sa sarili. ANG KANDILA AY NAMAALAM NA NG LIWANAG NGUNIT ANG HUMAHAWAK NITO AY HIGIT PANG MATIBAY NA UMILAW…. MAS MALIWANAG PA SA HAWAK NITONG KANDILA…

Nagdaan ang mga araw at maayos naman ang lahat. April na at bakasyon na tamang oras para magpahinga at magmuni-muni at maglibang. Mahilig akong magpinta sa likod ng bahay malapit sa garden. Summer kaya ang ipinipinta ko ay dalampasigan at maaliwalas na ulap. Dahil sa alinsangan tinanggal ko na ang t-shirt ko at baka malagyan pa ng pintura. May kumakatok at sabi ko sa kapatid ko, “Ate si kuya boyfriend mo andito, buksan mo ang gate at mag pintura kamay ko” pakiusap ko sa kapatid ko.  “Tao po?” pagtawag muli ng bisita. “Nasa bahay siya at kausap ko, kaya sayo bisita yan” sagot ng tamad kong kapatid. Kung tutuusin pareho kaming tamad. Paglapt ko sa gate habang nagpupunas ng basahan at thinner sa kamay, nakita ko si Lance ang kumakatok sa gate. “Ikaw pala yan Lance, tuloy ka..” habang pumapasok ng gate. “Pasenysa na at nagpepaint kasi ako kaya di kaagad ako nakalabas” paliwanag ko sa pagkahuli ko ng bukas ng gate. “Ok lang Silver” sagot sa akin. Nakatitig lang si lance sa dibdib ko patungong tyan na tila pinagmamasdan bawat detalye ng katawan ko. “May pintura ba ako?” tanong ko sa kanya. “Wala naman, balbon ka pala?!” sagot nya. Pagpasok sa loob ng bahay ay isinuot ko ang sando ko at kumuha ng juice para kay Lance.

“Lance dito ka na maglunch ha? para may kasabay ako kasi sina ate aalis sila ng boyfriend nya para may kasabay akong kumain” paanyaya ko sa kanya.  Mabilis na sumang-ayon si lance at “anong paborito mong ulam?” tanong ko sa kanya. “Mmmmh?, hindi sya ulam talaga at may ulam din… paella?” naisip na ulam o pagkain ni Lance. “Yun lang pala eh, okay lulutuin ko is Paella Valencia para sayo” sambit ko kay Lance. “Wow marunong ka pa lang magluto at Paella Valencia pa hirap lutuin nun ah” dagdag ni Lance. “Alam mo nang mahirap lutuin yun pa sinabi mo ha?!” pabiro kong sabi sa kanya.

“Lance kuha ka ng short sa kwarto ko at mag-palit ka tapos magswimming ka muna dyan habang nagluluto ako, ok?”. Habang nagswiswimming si Lance bumaba naman si ate at dumating na si kuya-boyfriend nya. “Bunso sarap ng luto natin ha?” bati ng kuya-boyfriend ng kapatid ko. “Ate dito ba kayo maglalunch o sa labas?” tanong ko sa kapatid ko. “Dito na parang masarap yang niluluto mo eh” sagot nya.

“Okay, pakitawag si Lance sa may pool ate at ihahain ko na to, Kuya pakitulong naman ako?”. Dali-dali kaming naghain sa mesa. Paella Valencia, pulang itlog, kamatis, danggit, suka, buko pandan salad at iced tea ang nakahain sa mesa. “Lance, pagpasensyahan mo na di ka kasi nagsabi na dadalaw eh” paabiso k okay Lance. “Wala kasi parents namin kaya sariling sikap kami dito sa house at walang katulong” dagdag ni ate. “Paborito ko nga lahat ng nasa mesa lalo na ang itlog na pula at danggit na may kamatis” excited na kumento ni Lance. Halatang nagustuhan ni Lance ang inihain ko at naubos naming apat ang pagkain. Nagpaalam na sila ate at kuya-boyfriend at si Lance ay nagshower at tapos na magswimming at para makapagbihis na sya.

“Silver sya nga pala, kaya ako nadalaw yayain kita mag-out of town kasama sina Mama at Papa pati si Yaya Mareng” tuawang tuwang sabi ni Lance. “Saan at ilang araw?” tanong ko sa kanya. Sa El Nido, 5 days tayo dun kung ok lang sayo?”. Naisip ko since bakasyon naman at walang gagawin ok lang sumama. “May ticket ka na pala at lahat sina Papa ang sumagot” pagbibida ni Lance. “Nakakahiya, pacancel mo na lang yung ticket at di na lang ako sasama”, pagtatanggi ko. “Ano ka ba?, tatanggi ka pa sa birthday ko? Nakakalungkot naman yan?” malungkot na sabi ni Lance. “Okay sige na hahahaha, makapangunsensya ka ha?” sambit ko sa kanya. Tuwang tuwa at magpapaalam si Lance at pupunta pa ng resto coffee shop.

ITUTULOY………….